18/03/2010...
Bir gün anneliğe uyanırsın... 3 yıldan çok
oldu... Nasıl değişti hayat... Nasıl güzelleşti... "Kelimeler
kifayetsiz" denen şey annelik olsa gerek...
Sorsalar bilemezdim bu denli
sevebileceğimi, onun başına bir şey gelirse diye aklımın çıkacağını, bazen
eskaza sesim yükselirse gece vicdan azabından uyuyamayacağımı... Annelikte
adalet yok... Annenin yüreği hep yavrusundan yana...
Bunu da yaşayınca anlıyor
insan... "İyi" çocuk yetiştirmek için bir şeyler yapmaya çabalıyor
ama yüreciği nasıl da sızlıyor sonra... Keşke o yemesine izin vermediğim
jelibondan bir tane yeseydi diyorum günün ortasında, mızırdandığında
o kadar sert olmasaydım iyiydi diye düşünüyorum ya da akşam 9'da uyumaya zorlamasam mı
diyorum... Diyorum da diyorum... 24 saat sana atıyor bu kalbim yavrum...
Bütün bunları
yazıyorum ama bu sefer Çağan için değil... Kendisini ancak şimdi anlayabildiğim 30 yıllık annem için... Ne seviyorum be annem ben seni... Ne sevdin sen de bizi... Nasıl
güzel anne olmuşsun bize... İyi ki varsın... İyi ki doğmuşsun... İyi ki
doğurmuşsun...
Bu arada seni
doğuran anaya da minnetim sonsuz... Canım anneannem ne güzel evlat
doğurmuşsunn...
